Seviyorum Suskunluğunu / Pablo Neruda

Seviyorum suskunluğunu, sanki sen

yokmuşçasına burada
duyarsın beni uzaktan, dokunmaz sana sesim.
Uçup
gitmiş gibi gözlerin
ve ağzın bir öpüşle
mühürlenmiş

Seviyorum suskunluğunu, çok uzakta
görünüyorsun

Sanki yas tutuyorsun, kumrular gibi cilveleşen
kelebek benzeri.

Uzaklardan duyuyorsun beni, ulaşmıyor sana sesim.
Bırak da varayım
dinginliğine sessizliğinde.
Ve konuşayım sessizliğinle
bir lamba gibi
parlak, bir yüzük gibi yalın.
Gece gibisin, suskunluğun ve takım
yıldızlarınla
Yıldızlarınki gibidir sessizliğin, öyle uzak, önyargısız.

Seviyorum suskunluğunu, sanki sen yokmuşçasına burada
uzakta ve
hüzün dolu, sanki ölmüşsün gibi.
İşte o zaman bir sözcük yeter
Uçarım,
uçarım sevinciyle yaşadığının.

Teşekkürler