Seni Seviyordum
Sana uzak kentlerden birinde zamanın bir yerinde seni ve
senli günleri anımsattı aksam güneşi...
Onca zamanın üstünde eskimeyen bir
düşüncesin şimdi
İnsan hergün anımsarmı aynı gözleri
Seni seviyordum ve
senin haberin yoktu
Saçlarını izliyordum uzaktan, kulağının arkasına düşüşü
ve burnun, herkesden başkaydı işte.
Güldüğü zaman yukarıya bakardı;

Yukarı kalkan başın ve gülen gözlerin vardı.
Ne güzeldiler sen
bilmiyordun.
Ben Seni Seviyordum..
Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler

Duvarlara, vitrin camlarına, kaldırımlara çarpıyordu
Geri dönüyordu,
çoğalıyordu
Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum herşeyi, herseyi
erteliyişim oluyordun
Kalp ağrısı oluyordun,
Birlikte soluduğumuz sokak
isimleri oluyordun,
Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk,
Dönemeçler
geçiyor, köprüler göze alıyorduk ve bazen tekin olmayan suların üzerinden
atlıyorduk
Cesurduk.
Ufuk çizgisi maviydi, gün batımı hep turuncu ve
kızmızıydı bütün karanfiller
Ben seni seviyordum sen bilmiyordun...

Sevinçlerim oluyordun arasıra sen hiç bilmiyordun
Sonra herhangi biri
oldun, bütün sevinçlerim bittikten sonra
Yagmurlar yağdı serin haziran
aksamlarına
Derken bir gün uzaktan gördüm seni
Saçların bana inat başın
herseye meydan okuyarak işte yine aynı
Kalbimi acıttı her zaman ki gibi

Değiştik sanıyordum ve sen yine bilmiyordun
Şimdi bunları anlatsa sana
birileri kim bilir yada boşver bilme en iyisi...
İCLAL AYDIN