Laiklik ilkesi

Laiklik,
gerçek manada, din işleri ile devlet işlerinin ayrı tutulmasıdır.
Herkes istediği gibi ibadetini yapabilir ancak hiç bir kimse başka bir
kimseye dini konular üzerinde baskı yapamaz. Böyle bir tutum içinde
bulunamaz. Burada gözetilen asıl amaç, tamamen din özgürlüğüdür.
Laiklik ilkesinin asıl amacı, asla dinsizlik olayını ön plana çıkarmak
değil, insanların dinini istediği gibi ve doğru bir şekilde
yaşayabilmesidir.

Din tamamen insanla Allah arasında olan bir konudur. Bu yüzden herkes istediği gibi dinini yaşayabilme özgürlüğüne [Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] ile kavuşmuş, olmaktadır.

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
din konusunu çağdaş bir anlayış içerisinde değerlendirmiştir. Bu konuda
da bir çok yenilikler gerçekleştirmiştir. Medreselerin kaldırılması ve
öğretimin birleştirilmesi [Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
adına atılan ilk adımlardır. Daha sonra ki zamanlarda, 1928 yılında
yapılan bir değişiklikle “Türkiye devletinin dini islam dinidir”
ibaresi kaldırılmış ve 1937 yılında da laiklik ilkesi açık bir şekilde
anayasaya konmuştur.

İnsanların
dinini daha rahat ve doğru bilgilerle yaşayabilmesi için din
alimlerinin yetiştirilmesi sağlamıştır. İslam dininde ki “Dinde zorlama
yoktur” inancı laiklik ilkesinde en güzel şekilde yansıtılmaktadır.

Laiklik,
devletin din ve vicdan hürriyetini tanıması demektir. Koymuş olduğu
yasalarla, din ve vicdan hürriyetinin yaşanmasında yardımcı olması
demektir. Laiklik asla dinsizlik demek değildir, sadece devletin resmi
dininin olmaması demektir. Çünkü din sadece insanın kendi şahsı ile
Allah arasında olan bir şeydir.